RAID 0-100 !!

… Συστοιχία Ανεξάρτητων Δίσκων, αλλά το RAID ακούγεται καλύτερα από το ΠΣΑΔ).

Η λογική του RAID είναι εξαιρετικά απλή: Δύο ή περισσότεροι σκληροί δίσκοι συνεργάζονται μεταξύ τους, και το σύστημα τους βλέπει σαν ένα ενιαίο δίσκο.

Ανάλογα με τη μορφή της συνεργασίας – το “Level” του RAID – η τελική συστοιχία παρέχει ασύγκριτα υψηλότερη ασφάλεια στα δεδομένα, από το να τα είχαμε χωρισμένα σε επιμέρους ξεχωριστούς δίσκους.

Μόνο το RAID 0 αποτελεί εξαίρεση, αλλά θα το αναλύσουμε ξεχωριστά.

Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή σοβαρός Server, ανεξαρτήτως κόστους, που να μην περιέχει μια συστοιχία RAID.

 

Τι είναι το RAID 1, 5, 6 – Τα RAID για την ασφάλεια των δεδομένων

Υπάρχουν 7 επίσημα επίπεδα RAID, από το RAID 0 έως το RAID 6. Στην πράξη, όμως, αυτά που θα δούμε πιο συχνά είναι τα RAID 1, 5, και 6.

Πρώτος στόχος αυτών των επιπέδων είναι η ασφάλεια των δεδομένων, αν και παρέχουν βελτιώσεις και στην ταχύτητα ανάγνωσης ή και εγγραφής.

RAID 1 – “Mirroring”: Το πιο απλό, αλλά και το πιο “ασύμφορο” RAID

Το πιο απλό RAID όλων είναι το RAID 1: Έχουμε δύο δίσκους, που ο ένας είναι ακριβές αντίγραφο του άλλου. Ουσιαστικά, όταν γράφουμε ένα αρχείο στο RAID, γράφεται αυτόματα και στους δύο δίσκους.

Όταν λοιπόν ο ένας δίσκος χαλάσει – γιατί κάθε δίσκος είναι θέμα χρόνου να χαλάσει – τα αρχεία είναι απόλυτα ασφαλή στον άλλο.

Ο υπολογιστής μας θα συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά με τον δίσκο που έχει απομείνει, απλά χωρίς ασφάλεια πλέον. Η ακριβής ορολογία είναι πως το RAID είναι “degraded”.

Θα πρέπει να αντικαταστήσουμε τον χαλασμένο δίσκο και να “ξαναχτίσουμε” (rebuild) το RAID, ώστε να είμαστε πλήρως καλυμμένοι.

 

Επειδή η εγγραφή γίνεται ταυτόχρονα σε όλους τους δίσκους, η ταχύτητα εγγραφής της συστοιχίας RAID 1 είναι ίση με την ταχύτητα εγγραφής του πιο αργού δίσκου.

Στην ταχύτητα ανάγνωσης, όμως, ο κατάλληλος ελεγκτής RAID ή το κατάλληλο software μπορεί να αυξήσει δραματικά την ταχύτητα, καθώς η τυχαία ανάγνωση δεδομένων μπορεί να γίνει ανεξάρτητα στον κάθε δίσκο.

Έτσι η συνολική ταχύτητα μπορεί να είναι ίση με το άθροισμα της ταχύτητας των δίσκων. Θεωρητικά, δηλαδή, αν έχουμε δύο δίσκους που διαβάζουν μέχρι 50ΜΒ/s, το RAID 1 μπορούν να διαβάζει έως 100MB/s, σε random read.

Το μεγάλο μειονέκτημα του RAID 1 είναι πως “χάνεται” πολύ μεγάλο ποσοστό της συνολικής χωρητικότητας. Αν έχουμε δύο δίσκους του 1TB, η συστοιχία θα έχει μέγεθος 1TB, οπότε χάνουμε τουλάχιστον το 50% της χωρητικότητας των επιμέρους δίσκων.

Αν ο ένας δίσκος είναι μικρότερος από τον άλλο, πχ βάλουμε έναν δίσκο του 1TB με ένα δίσκο των 750GB, το RAID 1 θα έχει το μέγεθος του μικρότερου, δηλαδή 750GB.

Το RAID 1 μπορεί επίσης να υλοποιηθεί με περισσότερους δίσκους, 3, 4, μέχρι θεωρητικά απεριόριστους. Όμως όλοι οι δίσκοι θα έχουν ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο του ενός δίσκου, και η συστοιχία θα έχει την χωρητικότητα του μικρότερου δίσκου.

RAID 5: η χρυσή τομή ασφάλειας, ταχύτητας, και χωρητικότητας

Το RAID 5 υλοποιείται με τουλάχιστον τρεις δίσκους, ενώ μπορεί να χάσει τον ένα από αυτούς χωρίς να επηρεαστούν τα συνολικά δεδομένα.

Για την εγγραφή των δεδομένων χρησιμοποιείται μια μέθοδος που ονομάζεται striping. Ουσιαστικά κάθε αρχείο χωρίζεται σε κομμάτια (blocks), συνήθως των 64KB, τα οποία μοιράζονται ανάμεσα σε όλους τους διαφορετικούς δίσκους της συστοιχίας.

Το κλειδί του RAID 5 είναι πως, για κάθε γραμμή (row) από blocks που αποθηκεύεται στους δίσκους, δημιουργεί ένα parity block, το οποίο θα αναλύσουμε παρακάτω πως ακριβώς λειτουργεί.

Με αυτή τη μέθοδο, όταν χαλάσει ένας δίσκος της συστοιχίας, το RAID 5 μπορεί να υπολογίσει ακριβώς τα κομμάτια των δεδομένων που περιείχε, με βάση το parity.

Αν χαλάσουν ταυτόχρονα δύο δίσκοι της συστοιχίας, ο υπολογισμός είναι αδύνατος, και ουσιαστικά χάνονται όλα τα δεδομένα του RAID 5.

Αυτό το όριο του ενός δίσκου ισχύει και αν έχουμε RAID 5 με περισσότερους από τρεις δίσκους. Είτε έχουμε τέσσερις, πέντε, ή πενήντα δίσκους, η συστοιχία αντέχει το να χαθεί ένας μόνο δίσκος ανά πάσα στιγμή.

Λόγω των πληροφοριών του parity, που μοιράζονται σε όλους τους δίσκους, η συνολική χωρητικότητα του RAID 5 ισούται με αυτή του μικρότερου δίσκου, επί των αριθμών των δίσκων στη συστοιχία μείον ένα.

Αν δηλαδή έχουμε ένα δίσκο των 750GB και δύο δίσκους του 1TB, η χωρητικότητα θα είναι 750 * (3-1) = 1,5TB.

Με τρεις δίσκους ίδιου μεγέθους χάνεται το 33,33% της χωρητικότητας. Με περισσότερους δίσκους μειώνεται το ποσοστό της χωρητικότητας (πχ με 10 δίσκους χάνεται μόνο το 10%), όμως αυξάνεται η πιθανότητα να αποτύχουν δύο δίσκοι απανωτά, και να καταστραφούν όλα τα δεδομένα.

 

Όσον αφορά την ταχύτητα, όπως και στο RAID 1, σε random read οι επιδόσεις των δίσκων λειτουργούν αθροιστικά.

Αν υποθέσουμε πως όλοι οι δίσκοι έχουν την ίδια ταχύτητα, έστω 50MB/s, τότε μια συστοιχία πέντε δίσκων θα έχει ταχύτητα περίπου 50 * 5= 250ΜΒ/s.

Βέβαια, η μέγιστη ταχύτητα περιορίζεται από το SATA. Το SATA III επιτρέπει μέγιστη μεταφορά δεδομένων μέχρι 6Gbps, που με το overhead γίνεται περίπου 600MB/s, οπότε αυτό είναι το μέγιστο όριο σε SATA RAID 5.

 

Η ταχύτητα εγγραφής εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την υλοποίηση του ελεγκτή RAID ή το software, οπότε δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια.

Πώς λειτουργεί το parity στο RAID

To parity (που κυριολεκτικά σημαίνει “ισοτιμία”) είναι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του RAID από το RAID 3 μέχρι το RAID 6, και λειτουργεί ως εξής:

Ανάμεσα στα δεδομένα δύο ή περισσότερων δίσκων, εφαρμόζεται η λογική λειτουργία XOR (exclusive or). Το XOR, πολύ απλά, συγκρίνει τα bits μεταξύ τους.

Αν όλα τα bits είναι ίδια, το αποτέλεσμα είναι 0.

• •XOR(0,0) = 0
• •XOR(1,1) = 0

Αν τα bits είναι διαφορετικά, το αποτέλεσμα είναι 1.

• •XOR(1,0) = 1
• •ΧOR(1,0) = 1

Αυτό το αποτέλεσμα του XOR ονομάζεται parity bit.

Αν θέλουμε να συγκρίνουμε δεδομένα, που αποτελούνται από ομάδες bit, πχ XOR (1110,1001), τότε συγκρίνουμε τα αντίστοιχα ψηφία μεταξύ τους, το πρώτο 1 με το πρώτο 1, το δεύτερο 1 με το δεύτερο 0 κλπ και τοποθετούμε ανάλογα τα αποτελέσματα.

• •XOR (1110, 1001) = 0111

Άρα, πώς λειτουργεί το parity block στην πράξη, για παράδειγμα στο RAID 5?

Έστω πως ένα αρχείο 101010011 χωρίζεται στους τρεις δίσκους, με το striping block να έχει μέγεθος 3 bit. Έχουμε λοιπόν τρία blocks:

101 | 010 | 011

Για να υπολογιστεί το parity για αυτά τα δεδομένα, εκτελείται πρώτα το XOR (101,010)=111 και στη συνέχεια XOR(111,011)=100. Άρα, τα δεδομένα του parity block είναι 100.

101 | 010 | 011 | 100

Παρεμπιπτόντως, τα block που σχετίζονται μεταξύ τους ξεχωριστούς δίσκους, μαζί με το parity, αποτελούν μια σειρά (row).

Έστω πως χαλάει πρώτος ο δεύτερος δίσκος, οπότε το RAID 5 βλέπει μόνο τα άλλα δύο blocks και το parity:

101 | …… | 011 | 100

Τρέχοντας XOR (101, 011, 100) = 010, δηλαδή ακριβώς το block δεδομένων που περιείχε ο χαλασμένος δίσκος.

Μέχρι λοιπόν να αντικατασταθεί ο χαλασμένος δίσκος, τα δεδομένα που περιείχε υπολογίζονται από το RAID, και μόλις αντικατασταθεί, συμπληρώνονται στο νέο δίσκο με το rebuild του RAID.

Αυτή η διαδικασία που λειτουργεί με τα τρία bits σε τρεις δίσκους, λειτουργεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο στα blocks δεδομένων των 64KB= 65536*8= 524288 bits, και με περισσότερους δίσκους. Αν όμως χαθεί και δεύτερος δίσκος πριν γίνει το rebuild του RAID, χάνονται όλα.

Ενώ η λογική και ο υπολογισμός του parity block είναι σχετικά απλός, το να μοιραστούν τα parity blocks σε όλους τους δίσκους είναι πιο περίπλοκο. Για την ακρίβεια υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές τεχνικές για το RAID 5 όσον αφορά το parity.

Στα παραπάνω σχεδιαγράμματα, οι αριθμοί με το κόκκινο είναι τα πρώτα blocks σε κάθε σειρά που γράφονται στο array, και ύστερα γράφονται αριθμητικά.

Ο τύπος του RAID έχει τεράστια σημασία αν αναφερόμαστε σε Hardware RAID και αποτύχει ο ελεγκτής. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ακριβώς τον τύπο και τη σειρά εγγραφής για να ανακτηθούν τα δεδομένα με έναν άλλο ελεγκτή.

RAID 6: Ασφάλεια βαρέων βαρών

Η βασική διαφορά του RAID 6 είναι πως διαθέτει ένα επιπλέον Parity block σε σχέση με το RAID 5 (στο σχεδιάγραμμα με τις ενδείξεις p και q)

 

 

Αυτό επιτρέπει στη συστοιχία να παραμείνει λειτουργική ακόμα κι αν χάσει ταυτόχρονα δύο δίσκους. Αντίστοιχα, από τη συνολική χωρητικότητα χάνονται δύο δίσκοι, δηλαδή σε υλοποίηση με 4 δίσκους του 1TB η συνολική χωρητικότητα είναι 1TB * (4-2) = 2ΤΒ.

Καθώς η συστοιχία αντέχει μέχρι δύο δίσκους να αποτύχουν ταυτόχρονα, είναι πιο ασφαλής επιλογή για υλοποιήσεις πχ οχτώ ή δέκα δίσκων σε σχέση με το RAID 5.

Είναι σημαντικά χαμηλότερη η πιθανότητα να αποτύχουν απανωτά τρεις δίσκοι, που θα κατέστρεφαν το RAID 6, σε σχέση με το να αποτύχουν δύο δίσκοι στο RAID 5.

Βέβαια, με δύο ξεχωριστά parity blocks, αυξάνεται η πολυπλοκότητα για τον υπολογισμό του δεύτερου Parity. Για το πρώτο, αρκεί η απλή μέθοδος του XOR που αναφέραμε παραπάνω.

Για το δεύτερο parity, όμως, εφαρμόζεται μια μέθοδος της θεωρίας πεδίων (field theory), που ονομάζεται Finite field ή Galois field, η οποία εμπλέκει πολυώνυμα και πρώτους αριθμούς, και θα ήθελε ένα ολόκληρο δικό της άρθρο για να την εξηγήσουμε πλήρως.

 

 

(και μετά αναρωτιούνται μερικοί που χρειάζονται τα μαθηματικά στην πληροφορική)

Η ταχύτητα του RAID 6 στην ανάγνωση, όπως και στα προηγούμενα RAID, μπορεί να φτάσει μέχρι και το άθροισμα της ταχύτητας των δίσκων.

Για την εγγραφή, λόγω τη επιπλέον πολυπλοκότητας υπολογισμού του parity, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον ελεγκτή και το software.

Μάλιστα, κάποιοι ελεγκτές έχουν ξεχωριστά ASICs – όπως αυτά που χρησιμοποιούνται και για το bitcoin mining – ειδικά για τον υπολογισμό του parity.

 

 

Στην καλύτερη δυνατή περίπτωση, η ταχύτητα εγγραφής θα είναι ίση με ενός RAID 5 με τον ίδιο αριθμό δίσκων.

RAID 5E, RAID 5EE, RAID 6E: Το RAID με “ρεζέρβα”

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος με την αποτυχία ενός δίσκου στο RAID είναι το να μην διαγνωστεί εγκαίρως.

Σε RAID όπως το RAID 1 με δύο δίσκους ή το RAID 5, όσο ένας δίσκος είναι χαλασμένος και μέχρι να ολοκληρωθεί το “rebuild” μετά την αντικατάστασή του, βρισκόμαστε στη danger zone.

 

 

Για το σκοπό αυτό, έχουν αναπτυχθεί οι εκδόσεις RAID 5E, RAID 5EE, και RAID 6E, όπου το E σημαίνει “enhanced”.

Η μόνη διαφορά τους είναι πως εφαρμόζουν το σύστημα Hot-spare. Ουσιαστικά υπάρχει στο σύστημα ένας επιπλέον δίσκος, ο οποίος δεν συμμετέχει στο RAID, και δεν χρησιμοποιείται για κάποιο άλλο σκοπό, αλλά σαν “ρεζέρβα” για το RAID.

Μόλις ένας δίσκος του RAID αποτύχει, ο ελεγκτής αρχίζει άμεσα το rebuild με τον δίσκο-ρεζέρβα.

 

 

Έτσι, ακόμα πχ και αν η αποτυχία του δίσκου σε ένα server γίνει το βράδυ, ή σε περίοδο διακοπών, η συστοιχία RAID θα είναι degraded μόνο για όσο χρόνο χρειάζεται για το rebuild, αντί να παραμείνει μέχρι ο διαχειριστής να ανακαλύψει το σφάλμα.

Βέβαια, κάποιοι θεωρούν πως το hot spare δεν είναι καλή ιδέα, τουλάχιστον στο RAID 5. Ο λόγος είναι πως η διαδικασία του rebuild θα ζορίσει τους εναπομείναντες δίσκους, και είναι πολύ πιθανή η αποτυχία ενός από εκείνους τους δίσκους πριν σταθεί ξανά στα πόδια του το RAID.

Ουσιαστικά η πιο ασφαλής λύση θα ήταν RAID 6 με hot spare, αλλά ταυτόχρονα είναι και η πιο ακριβή λύση. Με τους δίσκους του 1TB να κοστίζουν γύρω στα 60 ευρώ (ή και σημαντικά περισσότερο για enterprise level δίσκους), ουσιαστικά τουλάχιστον 180 ευρώ χωρητικότητας θα μένουν αχρησιμοποίητα.

Έτσι είναι όμως η ασφάλεια, κοστίζει.

To RAID 5EE είναι μια παραλλαγή στην οποία το HOT-Spare ουσιαστικά συμμετέχει στο RAID, αντί να μένει αχρησιμοποίητο, και έτσι μειώνεται ο χρόνος του rebuild σε περίπτωση αποτυχίας.

Τι είναι το RAID 0 – “striping”: το “μαύρο πρόβατο” του RAID

Όπως αναφέραμε, ο βασικός σκοπός του RAID είναι η ασφάλεια των δεδομένων. Το ότι επιταχύνεται η ανάγνωση ή και η εγγραφή είναι ουσιαστικά μια ευτυχής παρενέργεια.

Το επίπεδο RAID 0, όμως, δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την ασφάλεια, αλλά μόνο για την ταχύτητα. Μάλιστα, δεν ήταν καν μέρος των αρχικών προδιαγραφών RAID, προστέθηκε αργότερα.

Το RAID 0 χρειάζεται τουλάχιστον δύο δίσκους, και τα δεδομένα μοιράζονται με striping ανάμεσα σε αυτούς. Έτσι, έχει ταχύτητα εγγραφής διπλάσια από αυτή του πιο αργού δίσκου, και το ίδιο ισχύει και για την ταχύτητα ανάγνωσης.

 

Επιπλέον, δεν χάνεται η παραμικρή χωρητικότητα. Δύο δίσκοι του 1TB σε RAID 0 δίνουν συνολική χωρητικότητα 2TB. Αν ο ένας δίσκος είναι μικρότερος, πχ 750GB, τότε η χωρητικότητα είναι 2x750GB και μένουν στον άλλο δίσκο 250GB εκτός RAID.

Το πρόβλημα είναι πως, όταν ένα κερί είναι αναμμένο και από τις δύο μεριές, φωτίζει μεν δύο φορές περισσότερο, αλλά καίγεται δύο φορές πιο γρήγορα.

 

Το RAID 0 δεν κρατάει κανενός είδους parity. Αυτό σημαίνει πως μόλις χαλάσει ο ένας από τους δίσκους, χάνονται οριστικά όλα τα δεδομένα σε ολόκληρη τη συστοιχία.

Ως εκ τούτου, το RAID 0 έχει λογική μόνο αν σκοπεύουμε να εγκαταστήσουμε το λειτουργικό σύστημα και τα προγράμματα σε αυτό, και να έχουμε όλα μας τα σημαντικά αρχεία σε ένα τρίτο δίσκο, εκτός RAID.

Δυστυχώς, ορισμένοι αδαείς θεωρούν πως η διπλάσια ταχύτητα είναι σημαντικότερη από το γεγονός πως η ασφάλεια μειώνεται στο μισό. Και καταλήγουν να την πατήσουν τελικά.

Τι είναι το RAID 0+1, 10, 50, 60, 100 – κάνοντας συνδυασμούς

Μια βασική αρχή του RAID είναι πως όλοι οι δίσκοι σε μια συστοιχία φαίνονται στο σύστημα σαν ένας δίσκος.

Έτσι, τι μας εμποδίζει στο να πάρουμε δύο συστοιχίες, και να εφαρμόσουμε σε αυτές ένα επίπεδο RAID? Τίποτα δεν μας εμποδίζει.

RAID 01 (0+1)

Η συνταγή είναι απλή: Παίρνουμε ένα RAID 0, παίρνουμε και ένα δεύτερο RAID 0, και βάζουμε τα δύο RAID 0 να αντιγράφονται με mirroring (RAID 1) μεταξύ τους.

 

 

Χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερις δίσκοι, και το RAID μπορεί να χάσει έναν ή δύο δίσκους χωρίς πρόβλημα, αρκεί να ανήκουν στο ίδιο RAID 0. Αν χαθεί ταυτόχρονα ένας δίσκος από την κάθε μεριά, το RAID καταρρέει.

Στο θέμα των επιδόσεων, με τέσσερις δίσκους το κάθε RAID 0 έχει διπλάσια ταχύτητα εγγραφής και ανάγνωσης από ενός μεμονωμένου δίσκου, και επειδή είναι σε RAID 1 μεταξύ τους, η συνολική θεωρητική ταχύτητα είναι τουλάχιστον τετραπλάσια.

RAID 10 (1+0)

Στα μαθηματικά το 1+0 είναι το ίδιο με το 0+1, όχι όμως και στα RAID.

Η διαφορά είναι πως παίρνουμε ένα RAID 1, και ένα δεύτερο RAID 1, και τα βάζουμε μεταξύ τους σε Striping RAID 0.

 

Αυτή η διάταξη επιτρέπει να αποτύχουν μέχρι και δύο δίσκοι, αρκεί να βρίσκονται σε διαφορετικά RAID 1. Αν αποτύχουν και οι δύο δίσκοι σε ένα RAID 1, καταρρέει το RAID.

To RAID 10 είναι πιθανώς το πιο δημοφιλές από τα υβριδικά RAID, και θα το βρούμε να υποστηρίζεται σε πολλούς ελεγκτές.

RAID 50 (5+0)

Αν έχουμε έξι δίσκους και δεν έχουμε τι να τους κάνουμε, μπορούμε να τους βάλουμε σε RAID 50.

Παρ’ όλο που ονομάζεται RAID 50, δεν είναι ένα RAID 5 με τον καθένα από τους δίσκους να είναι μια συστοιχία RAID 0. Είναι το αντίστροφο, έχουμε τουλάχιστον δύο συστοιχίες RAID 5, που βρίσκονται μεταξύ τους σε RAID 0.

 

 

To RAID μπορεί να χάσει μέχρι ένα δίσκο από κάθε συστοιχία RAID 5 ταυτόχρονα, αλλά καταρρέει ολόκληρο αν μια συστοιχία χάσει δύο δίσκους.

RAID 60 (6+0)

Ακριβώς όπως και το RAID 50, αλλά με τουλάχιστον δύο συστοιχίες RAID 6 σε striping μεταξύ τους, και χρειάζεται τουλάχιστον 8 δίσκους.

 

 

RAID 100 (10+0)

Παίρνουμε τέσσερα RAID 1. Τα βάζουμε ανά δύο striped σε RAID 0. Τα δύο υπερ-RAID 0 τα συνδυάζουμε σε ένα ακόμα RAID 0.

 

O Voltron έχει ολοκληρωθεί.

Τι διαφορά έχει το Software από το Hardware RAID

Το RAID μπορεί να υλοποιηθεί στον υπολογιστή σαν Software RAID ή σαν Hardware RAID. Κάθε μέθοδος έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της.

Software RAID

Το Software RAID είναι ο φθηνότερος τρόπος να υλοποιήσουμε RAID στον υπολογιστή μας.

 

Δεν χρειάζεται καθόλου ειδικό hardware, μόνο τον απλό ελεγκτή SATA της μητρικής μας, και ένα μάτσο δίσκους, και όλες οι λειτουργίες του RAID εκτελούνται μέσω software.

Τα πλεονεκτήματα του Software RAID

Tο Software RAID μας δίνει πρακτικά απεριόριστη ελευθερία για τον τύπο του RAID που θα φτιάξουμε. Από το σκέτο RAID 1 μέχρι το RAID 50, όλα είναι δυνατά. Ακόμα και το RAID 60 και 100 μπορούν να υλοποιηθούν, αν έχουμε μητρική με 8 θύρες SATA.

 

Επιπλέον, μπορούμε να έχουμε και Hot Spare, αν μας περισσεύουν δίσκοι και θύρες. Μπορούμε ακόμα και να προσθέσουμε δίσκους στο RAID καθώς λειτουργεί, κάνοντας online drive expansion.

Βέβαια, όλα αυτά είναι δυνατά μόνο με το Software RAID στο Linux, και με την εφαρμογή mdadm (Multiple Device ADMinistrator).

Υπάρχει και στα Windows η δυνατότητα του Software RAID, από τα Windows 7 και μετά, όμως είναι πιο περιορισμένη, για παράδειγμα δεν επιτρέπει να φτιάξουμε RAID 5.

 

Ουσιαστικά είναι κατάλληλο μόνο για RAID 0 ή 1, και δεν μπορούμε να προσθέσουμε δίσκους αργότερα, ακόμα και σε αυτά τα επίπεδα, θα πρέπει να διαλύσουμε το RAID και να το ξαναφτιάξουμε με τους νέους δίσκους.

Τέλος, το Software RAID μας δίνει τη μεγαλύτερη ευελιξία για όταν αλλάξουμε υπολογιστή. Εφόσον δεν συνδέεται άμεσα με κάποιο hardware υποσύστημα πέραν των δίσκων, δεν έχει κανένα πρόβλημα να μεταφερθεί αυτούσιο σε μια άλλη μητρική.

Τα μειονεκτήματα του Software RAID

Το βασικό μειονέκτημα του Software RAID είναι πως όλοι οι υπολογισμοί του RAID γίνονται από τον επεξεργαστή.

 

Βέβαια, στα επίπεδα RAID που δεν έχουν parity (0, 1, 10, 0+1) δεν υπάρχει πρακτικά καμία επιβάρυνση. Αν έχουμε έναν τετραπύρηνο i5 και πάνω, ακόμα και το RAID 5 είναι εντάξει, και κατ’ επέκταση το RAID 50.

Αν όμως θελήσουμε να στήσουμε κάποιο από τα βαρύτερα RAID, όπως το RAID 6, ή θέλουμε να φτιάξουμε ένα RAID με πολλούς δίσκους, η επιβάρυνση μπορεί να είναι σημαντική.

Ένα άλλο μειονέκτημα του software RAID είναι πως πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στα Windows ή το Linux. Κανένα από τα δύο λειτουργικά συστήματα δεν μπορεί να δει και να διαχειριστεί το Software RAID που φτιάχτηκε από το άλλο.

Ως εκ τούτου, λοιπόν, είναι αδύνατον να έχουμε κοινούς φακέλους εντός του RAID για τα Windows και το Linux.

Hardware RAID

Στο Hardware RAID, ένας ειδικός ελεγκτής RAID που τοποθετείται σε θύρα PCI ή PCI Express αναλαμβάνει όλες τις λειτουργίες του RAID.

 

 

Τα πλεονεκτήματα του Hardware RAID

Ο ελεγκτής στο hardware RAID έχει τον δικό του, ξεχωριστό επεξεργαστή, και τη δική του RAM. Έτσι, δεν απασχολεί τον επεξεργαστή του συστήματος.

Αυτό επιτρέπει να μην έχουμε καθυστέρηση στην ταχύτητα εγγραφής σε απαιτητικά RAID με parity, όπως το RAID 5 και ειδικά το RAID 6.

Επιπλέον, ο ελεγκτής ουσιαστικά παρουσιάζει το RAID ως ένα ενιαίο δίσκο στο σύστημα. Δεν χρειάζεται υποστήριξη από πλευράς του λειτουργικού συστήματος ή ειδικοί drivers, εγκαθίσταται κανονικά όπως σε οποιοδήποτε δίσκο.

Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε άνετα να έχουμε Dual Boot σύστημα Windows και Linux σε RAID.

Τα μειονεκτήματα του Hardware RAID…………

Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στη σελίδα pcsteps.gr